جامانده!

دوستان ما ، با پای پیاده

راهی شده اند...

و من هنوز،

شب ها زانوی غم بغل میگیرم،

و به خودم دلداری میدهم که ;

کربلا نشد ... ان شاءالله مشهد...

+

روشنی شمس و مه ز آجر گنبد زرد رضاست

صحن باصفایتان ، مدینه و مکه و کرب و بلاست

بنده ی گدا کجا ، که مست سبوی رضا بشود

عبد بی حیا کجا ، که زائر کرب و بلا بشود...